αρκεί να το θες...

τίποτα δεν της πήγαινε καλά σήμερα...

“ωχ! Δεν μπορώ να βρω και το ημερολόγιο μου!” φώναζε απελπισμένη σαν να ήταν αυτό που της έφταιγε μέσα σε όλα τα άλλα...

Λίγες ημέρες πριν τα Χριστούγεννα.. η ημέρα που θα έπρεπε να είναι όλα τέλεια!

“σταμάτα!” είπε η γιαγιά της με σιγανή φωνή και ακούμπησε στα χέρια της τη χιονισμένη μπάλα που είχε στο κομοδίνο.

Το κορίτσι κάθησε κοντά στη γιαγιά απορημένη και εκείνη συνέχισε “σταμάτα να κατσουφιάζεις!χαμογέλασε και ανακάτεψε αυτή τη μπάλα... κάτι μαγικό θα σου συμβεί.” και με τα αστραφτερά της μάτια φάνηκε σαν να έπεισε το κορίτσι.

Εκεί μέσα ήταν το “Μυστικό Χωριό του Άγιου Βασίλη”. Ανάμεσα σε ταράνδους, πολύχρωμα δώρα και τα εργατικά του ξωτικά..

Καθώς οι νιφάδες χιονιού ανέμιζαν στη γυάλινη μπάλα σαν μπουρμπουλίθρες.. ηρέμησε. Έμοιαζε τόσο αληθινό όλο αυτό....

Τότε ένιωσε ένα παράξενο συναίσθημα, πως κάτι καλό θα συνέβαινε! όπως της είχε υποσχεθεί η γιαγιά της και άρχισε να ανακατεύει τη μπάλα πιο γρήγορα..

Τα μάτια της τρεμόπαιξαν και ξαφνικά άκουσε από ένα μεγάφωνο “Καλώς ήρθατε στο μυστικό χωριό του Αη Βασίλη”

-μα πώς είχε φτάσει μέχρι εκεί? προσπαθούσε να καταλάβει, όταν φάνηκε κάτω από τη γενειάδα το τεράστιο χαμόγελο του Άη Βασίλη να την υποδέχεται, περιτριγυρισμένος από τους λιλιπούτιους βοηθούς του.

Ύψωσε για λίγο το βλέμμα της και με μια γρήγορη ματιά διαπίστωσε πως όλα γύρω της ήταν μικρά, κόκκινα και πράσινα... με πολύ χιόνι να πέφτει πάνω τους, φωτάκια τυλιγμένα παντού και στο κέντρο ένα μονοπάτι που οδηγούσε στο αστραφτερό εργαστήρι του Άγιου Βασίλη!

Πέρασαν από μπροστά της τότε όλες εκείνες οι εικόνες των παιδικών παραμυθιών που περιέγραφαν το μαγικό αυτό χωριό. “ακόμα καλύτερο!” αναφώνησε με ενθουσιασμό και κανένας δεν κατάλαβε τι εννοούσε...

Ήταν σίγουρα μια χώρα που κάποιος με πολλή φαντασία είχε πλάσει!

Ένα ξωτικό την πλησίασε, χαρίζοντας της ένα πράσινο παλτό και ένα ζευγάρι αστεία παπούτσια “για να αντέξεις το κρύο του Βόρειου Πόλου” της είπε φιλικά “εγώ είμαι ο Μρέντυ” και εκείνη δεν έχασε χρόνο και ντύθηκε με αυτά τα παράξενα ρούχα. Ο Άγιος συμπλήρωσε με ένα κόκκινο και πράσινο καπέλο που στερέωσε στα κατάξανθα μαλλιά της “θα σε δω σε λίγο” είπε “έχω τόσα πολλά να ελέγξω για τη μεγάλη μέρα”

εκείνη κουνώντας το κεφάλι και με ένα πλατύ χαμόγελο, ακόμα δεν μπορούσε να το πιστέψει πόσο είχε αλλάξει εκείνη η ανάποδη μέρα!

Ο Μπρέντυ οδήγησε το κορίτσι σε ένα απ΄τα εργαστήριά τους. Μόλις άνοιξε τη ξύλινη πόρτα δεν πίστευε στα μάτια της. Εκεί βρίσκονταν τα παιχνίδια μιας ολόκληρης χώρας με πολύχρωμα περιτυλίγματα, κορδελάκια, κουδουνάκια και πίσω μια κόκκινη σφραγίδα. Πολλά ξωτικά, το καθένα στο πόστο του ετοίμαζαν τώρα ένα κίτρινο ποδήλατο... διαβάζοντας το γράμμα δίπλα του κατάλαβε πως ήταν το δώρο της μικρής Σιλβή. “μπορείς να μας βοηθήσεις αν θέλεις” της είπαν τα ξωτικά και αμέσως έπιασε τα πινέλα. Έπρεπε να το κάνει τόσο όμορφο όσο θα περίμενε η αγαπημένη της ξαδερφούλα.

Μόλις πήγε στο δωμάτιο με την αλληλογραφία του Άγιου από όλα τα παιδιά του κόσμου, ένιωσε μεγάλη χαρά που τελικά όλα τα γράμματα της από παλιά, είχαν φτάσει εδώ. “το περίμενα! Το έλεγα σε όλους Μπρέντυ, ο Άη Βασίλης με άκουγε κάθε φορά...” και εκείνος την διαβεβαίωσε αμέσως γι αυτό. Εκεί είχαν όλη την αγάπη και τις ευχές “έχουμε μεγάλη ευθύνη! Δεν πρέπει να απογοητεύσουμε κανένα παιδί.” της είπε ένα άλλο ξωτικό που έβγαζε με μηχανικό τρόπο τα γράμματα απ'το μεγάλο σάκο.

Τελειώνοντας με μερικές στίβες φακέλων, κατευθύνθηκαν προς τη κουζίνα. Εκεί τους περίμενε ο Άγιος με τα ξωτικά ένα ένα να μαζεύονται για το δείπνο τους “πώς σου φαίνεται που είσαι και εσύ σήμερα ένα ξωτικό?” τη ρώτησε ενώ γέμιζε το πιάτο της με γαλοπούλα.

“έχω ξετρελαθεί!” απάντησε χωρίς καν να το σκεφτεί. “τι υπέροχη ημέρα!”

Στη συνέχεια και αφού έφαγαν και ετοίμασαν μπισκότα με τον Άγιο, επισκέφθηκαν όλοι μαζί τους πανέμορφους ευγενικούς ταράνδους! Τα πόδια τους φαίνονταν τόσο ελαφριά σαν να μην πατούσαν στο χιόνι..

παρακολουθούσε με αφοσίωση την επικοινωνία που είχαν, σαν εκείνος να μιλούσε μια μυστική γλώσσα μαζί τους.. “ήσουν πολλή καλή σήμερα όπως και όλη τη χρονιά. Γι αυτό θέλουμε να σου κάνουμε ένα ιδιαίτερο δώρο. Τι θα έλεγες λοιπόν, να οδηγούσες έναν τάρανδο?” της είπε με τη βαριά γεμάτη φωνή του.

“φυσικά!” φώναξε εκείνη με χοροπηδητά, “δεν θα μπορούσε να ήταν καλύτερο!” και αμέσως ήταν ανάμεσα στα αστέρια του Βόρειου Πόλου. “αυτό είναι καλύτερο και από το να χορεύεις! Να κάνεις ψώνια νααα... ” συνέχισε να λέει... “σε ευχαριστώ τόσο πολύ που με έφερες εδώ αγαπημένε μου!” και ταυτόχρονα σκέφτηκε τη γιαγιά της. Μα, δεν ήξερε το λόγο πια...

“μας κράτησες καλή παρέα! Θα σε περιμένουμε ξανά με χαρά” της φώναξε και την άφησε να αποχαιρετήσει με ένα χορό όλα τα ξωτικά.

Ήταν αργά και είχε κουραστεί. Ώρα να επιστρέψει στο κρεβάτι της.

Πώς θα γυρνούσε? απόρησε χωρίς όμως να ρωτήσει τον Μπρέντυ, γιατί ήξερε πώς θα γίνει μαγικά και τότε είδε στο τραπέζι τους μια χιονισμένη μπάλα. “τι παράξενο!” σκέφτηκε... “αυτή η γυάλινη μπάλα μοιάζει με το σπίτι μου...”

“σήκωωω! Είναι έτοιμο το δείπνο...” της είπε η μαμά της δίνοντας ένα φιλί.

Κοίταξε γύρω της και.... “μα τι έγινε?” απόρησε, μένοντας με ανοιχτό το στόμα. Δεν βρισκόταν πια στο μυστικό χωριό του Άγιου Βασίλη. “ποιός θα με πίστευε!” σκέφτηκε..

η γιαγιά της τότε περνώντας από το διάδρομο της έκλεισε το μάτι πονηρά, και δείχνοντας της από μακριά τη χιονισμένη μπάλα που είχε αφήσει δίπλα της, της είπε “είμαι σίγουρη ότι μαγεύτηκες! Αν θες να ξαναπάς... δεν μένει παρά να το πιστέψεις πραγματικά. Ο Άγιος εξάλλου θέλει να σε ξαναδεί!”

“δεν ήταν όνειρο!” είπε ανακουφισμένη..

Αυτά θα ήταν τα πιο λαμπερά Χριστούγεννα... αρκεί να το πίστευε!!!!

υγ: εμπνευσμένο από πολλές χριστουγεννιάτικες εικόνες!