Παρασκευή 4 Ιανουαρίου 2013

παιχνίδια του μυαλού*

Σου έχει τύχει ποτέ να σκαρφίζεται το μυαλό σου τις πιο συναρπαστικές ιδέες,στις πιο απίθανες στιγμές;
Σου έχει τύχει να περπατάς στο δρόμο και να σου εμφανίζονται έτσι απλά λέξεις και φράσεις;
Πόσες και πόσες φορές ευχόμουν να είχα ενα σημειωματάριο για να μπορούσα να μεταφέρω όλα εκείνα που η ψυχή υπαγορεύει..
weheartit
Να,μια τέτοια στιγμή ήταν και η σημερινή.
Οδηγώντας ανέμελη προς το σπίτι,αισθάνθηκα ενα παράξενο βουητό μες στο μυαλό μου..Οι λέξεις σαν στρατιωτάκια έμπαιναν στη σειρά και σχημάτιζαν προτάσεις.Χωρίς να μπορώ να βρω μολύβι και χαρτί,έστεκα αμέτοχη,βλέποντας σκηνικά ολόκληρα να στήνονται μπροστά μου.Οι σκέψεις μου θα ορκιζόμουν οτι μπορούσαν να συναγωνιστούν την ταχύτητα του φωτός.Είναι απο εκείνες τις ''γόνιμες''ημέρες του μυαλού.Ουσιαστικά,επίθετα,ρήματα χόρευαν ξέφρενα εμπρός τα μάτια του μυαλού μου,βγάζοντας μου τη γλώσσα επιδεικτικά.Και όσο προσπαθούσα να ''φωτογραφίσω',να κλέψω λίγη απο τη μαγεία τους για να μπορέσω να τις επεξεργαστώ αργότερα με την ησυχία μου,μόλις άγγιξα το πληκτρολόγιο,έγιναν αστερόσκονη.
Και έτσι χάνονται ολόκληρες ιστορίες,παραμύθια,σκέψεις μέσα στο χρονοχώρο..
Δεν με νοιάζει και πολύ όμως.
Είμαι ευτυχισμένη,που έζησα έστω και λίγο απο το πυροτέχνημα τους..
Kαλημέραααα*

8 σχόλια:

My Lovable Baby (by Daeira mommy) είπε...

Kαλημέραααα*

Το έχω πάθει πολλές φορές αυτό. Next time, μην ψάχνεις για μολύβι και χαρτί. 'Ανοιξε κινητό και μαγνητοφώνησε.

Πάντως, αν είχες μολύβι και χαρτί, δε θα μας χάριζες αυτή την όμορφη ανάρτηση. Ίσως να έγραφες κάτι άλλο, αυτό που έζησες λίγο από το πυροτέχνημά του, αλλά όχι αυτό που μόλις έγραψες...

airis είπε...

Πόσο σε νιώθω! Το έχω πάθει κι εγώ , κυρίως νύχτα όταν λαγοκοιμάμαι!
Το πρωί δεν θυμάμαι και πολλά αλλά έχω την υποψία ότι το μυαλό μου ήταν δημιουργικό κι αυτό με χαροποιεί! !
Φιλάκια!

Dimitra•Counting SΜiLES είπε...

Και βεβαια μου εχει τυχει απειρες φορες! Οδηγωντας, στο μπανιο, ξαπλωμενη οταν εχω πεσει για υπνο, μαγειρευοντας...
Ερχονται οι λεξεις ξαφνικα, δεν μπορω να τις σημειωσω, μετα χανονται οσο ξαφνικα ηρθαν....

xristin είπε...

Εγώ αυτό το βουητό στο μυαλό το αισθάνομαι συνήθως όταν ταξιδεύω για το κατσικοχώρι μου.
Βρε παιδί μου τι συμβαίνει και παίρνει μπρος το τεμπέλικο μυαλό την στιγμή που περνάω από τις σήραγγες του Μαλιακού,μόνο ο Ζίγκμουντ θα μπορούσε να το εξηγήσει(αν ζούσε βεβαίως,βεβαίως).
Να είσαι καλά.

Nasia είπε...

εμένα μου συμβαίνει το βράδυ και σκάωωωωωω που δεν τα θυμάμαι μετά!!!!!!!!είναι ωραία αίσθηση, όμως, πράγματι!
καληνύχτα!!

Lyriel Bee είπε...

Μέσα στο μυαλό μου είσαι! Τελικά όλοι τι ίδιο παθαίνουμε.. είναι μάλλον που όταν είμαστε χαλαροί και απασχολημένοι με κάτι άλλο, τότε σκάνε όλα τα καλά, είναι μια σιγμή διάυγειας ! Πολλές φορές είναι και απαντήσεις που έρχονται από διάφορα ερωτήματα που είχες παλιά :) Αλλά δίκιο έχεις, σημασία έχει η στιγμή, δε πειράζει αν μετά δεν μπορείς να την ξαναβάλεις σε λέξεις, σου μένει η εικόνα :)
Καλό βράδυ αγαπάκι !

evonita είπε...

νομίζω τέτοιες αναλαμπές θα πρέπει να καταγράφονται! αλλά και πάλι είναι τόσο μοναδικές αυτές οι στιγμές διάυγειας

Funky Monkey είπε...

Το έχω πάθει κι εγώ! Τις πρώτες φορές δεν είχα τίποτα μαζί μου... έπειτα, μαθαίνοντας από το λάθος μου, άρχισα να έχω μόνιμα στην τσάντα μου ένα σημειωματάριο. Εκεί καταγράφω απλές λέξεις (όταν και όποτε θεωρήσω ότι χρειάζεται), οι οποίες όμως θα με βοηθήσουν να κάνω τους ίδιους συνειρμούς όταν πια θα καταφέρω να καθίσω μπροστά στον υπολογιστή μου. Πίστεψέ με, πιάνει! Επίσης, αυτές οι "γόνιμες" μέρες του νου είναι αυτές που εγώ χαρακτηρίζω ως "γεμάτες και ενδιαφέρουσες ημέρες" γενικότερα στη ζωή μου. Δοκίμασε αυτό με το σημειωματάριο... θα σε βοηθήσει να παράγεις μοναδικά χρονογραφήματα! (οι απομαγνητοφωνήσεις απαιτούν περισσότερη δουλειά, κατά τη γνώμη μου). Πολλά φιλιά!

Δημοσίευση σχολίου

i ♥ comments