Φέτος τα Χριστούγεννα...

Λείψαμε πολύ. Το καταλάβαμε κι εμείς εδώ. Για διάφορους λόγους. Μαζεμένους σε ένα παχύ τσουβάλι που θέλουμε να κλείσουμε σφικτά και να συνεχίσουμε. Γιατί κάπου η καθημερινότητα έγινε πιο βαριά και κάπου τα όνειρα και οι ιδέες στα μαξιλάρια μας ξεπετάγονταν απότομα με κάθε κουδούνισμα του ρολογιού. Και άντε μετά να τα μαζέψουμε! Όμως ξαφνικά και εντελώς αυθόρμητα πληκτρολογήθηκαν τα γράμματα που με οδήγησαν εδώ. Κάτι μου έλεγε να μοιραστώ. Κι εσύ σίγουρα ξέρεις καλά τι εννοώ..

Όλο και πλησιάζουν οι γιορτινές μέρες (και ναι, δεν είναι μια απλή διαπίστωση, είναι γεγονός!) και το νόημα για εμάς εδώ (ύστερα από συζητήσεις και πολύωρα meetings) συμπυκνώνεται στις ακόλουθες λέξεις...

Εστίασε τη προσοχή σου στα πιο απλά πράγματα. Αυτά που μπορείς να δεις μόνο αν σκίζεις τα λαμπερά περιτυλίγματα. Φωτογράφισέ τα, κάλεσε κι άλλους να τα δουν όπως εσύ και ξανακοίτα τα.

Όμως όσο κι αν εστιάσεις εκεί, μη ξεχνάς το πιο σημαντικό, φέτος να εστιάσεις περισσότερο στους ανθρώπους. Στις σχέσεις σας, στις ματιές, στις αγκαλιές και σε αυτά που θέλουν να σου πουν. Δώσε μια ευκαιρία να σου μιλήσουν για όλα αυτά που πιστεύεις ότι δεν έχουν να σου πουν (θα εκπλαγείς είμαι σίγουρη!) και κάνε δώρα. Πολλά, μικρά, ξεχωριστά. Τόσες φορές τα έχουμε πει εδώ άλλωστε.

Να περνάς όμορφα, όπως εσύ ξέρεις να το κάνεις!

Καλό Φθινόπωρο*

Μπορεί τα πράγματα να μη πηγαίνουν όπως τα περίμενες ή να πηγαίνουν ακόμα καλύτερα. Μπορεί να έχεις φτάσει στο σημείο μηδέν ή στην κορυφή του δικού σου βουνού. Μπορεί ακόμα να μην είσαι έτοιμη για τις νέες αλλαγές που θα έρθουν ή να είσαι ανυπόμονη γι αυτές. Μπορεί κάτι να σε κρατάει πίσω ή να στέρεψαν τα βήματα που είχες για 'μπροστά'. Και τώρα τι; Αναρωτιέσαι και σηκώνεις τους ώμους μήπως κουνηθούν τα δύο διαβολάκια που έχουν κατασκηνώσει όλο το καλοκαίρι πάνω τους και δεν λένε να σ αφήσουν να τινάξεις την άμμο από τα ρούχα σου.

Πάρε χαρτί και μολύβι και άρχισε να κρατάς σημειώσεις. Μαζί θα την περάσουμε και φέτος. Με λίγες (αλλά καλές) συμβουλές που θα δίνουμε ο ένας στον άλλο και πολλή δύναμη να σηκωθούμε από το κρεβάτι και να αδράξουμε το λεπτό, την ώρα και όλα τα νανοδευτερόλεπτα δημιουργικότητας που μπορούμε να κατακτήσουμε. Γιατί έτσι είμαστε όλοι και γιατί ορκιζόμαστε πως θα βάλουμε τα δυνατά μας!

Σήμερα είναι η πρώτη μέρα του Φθινοπώρου. Ποιός είπε όμως ότι απαγορεύεται μια μικρή αθώα βουτίτσα;;;

*κρατάμε τη θέση ζεστή και θα επιστρέψουμε..

στη καρδιά του καλοκαιριού..

Και καθώς το καλοκαίρι μας έχει ήδη βάλει στην καρδιά του, οι μέρες κυλούν πιο εύκολα. Με περισσότερα όνειρα, που απλώνονται με ευκολία όπως οι πετσέτες της παραλίας. Με πιο ωραίες βραδιές χωρίς επιτήδευση, με κλεισμένη την ατζέντα και ανοιγμένο το πιο Αυγουστιάτικο βιβλίο και με τα χνάρια να χαράζονται πρόσκαιρα στην άμμο και τα παγωτά να μετριούνται όπως παλιά. Με ακρίβεια ενός ανάλαφρου παιδιού.

Γιατί τώρα κι εσύ θες να πας λίγο πίσω, έστω δυο βήματα, για μια γρήγορη ανάσα. Να ακουμπήσεις κάπου το μυαλό και να το τρέξεις ύστερα, μόνο σε φανταστικά τοπία με τιρκουαζ νερά. Σε τίποτα λιγότερο δεν θες να αρκεστείς.

Και θες πολύ να κάνεις μόνο ο,τι σου αρέσει και να μη δίνεις ραντεβού, αλλά όποτε σου ρχεται να βγαίνεις (όπως εδώ!) και να μην ντύνεσαι επίσημα, μόνο με τα πιο πρόχειρα που βρήκες μπροστά σου. Και να μη ξεγελάς τους άλλους, αλλά να γελάς δυνατά γιατί (και όταν) σου βγαίνει. Και να αγαπάς. Να αγαπάς πολύ. Ξανά από την αρχή αυτούς που ξέρεις πως τ αξίζουν. Να φτιάξεις μουσικές, να ψάξεις στα μυστικά τους, να τους βάλεις στη πιο τρελή σου σελίδα.. που φέτος θα γράψεις με έντονα νέον γράμματα ο,τι θα είναι μοναδική γιατί θα τη ζήσεις μέχρι το τελευταίο καλοκαιρινό λεπτό.

Ναι! τώρα μπορώ να πάω γι αυτή τη βουτιά που λέγαμε.. (κι αν ξεχαστώ να ξανάρθω, μη με παρεξηγήσεις.. κάπου θα περνάω ξέχνοιαστα και θα τα πούμε στην επόμενη αυθόρμητη ανάρτηση όποτε..)