Κυριακή 29 Ιουλίου 2012

Λ... όπως λιμάνι!

και χωρίς δεύτερη σκέψη, σου λέω πως το δικό μου θα βρίσκεται και φέτος εκεί. Φωτίζοντας μου τις ακτές του, θα με περιμένει.
santorinih
φτάνοντας στο λιμάνι της Σαντορίνης...
Ακόμα και όταν κοιτώ απ΄το μπαλκόνι τα απέναντι μικρά λιμανάκια, η σκέψη μου γεμίζει με εικόνες και αμέσως πλάθει η φαντασία μου ιστορίες για το πώς άραγε θα είναι εκεί...Πόσο μπορώ να ερωτευτώ τις υπέρλαμπρες αυτές κουκίδες των λιμανιών όταν ξεπροβάλλουν από μακριά. Και όταν πια, καθώς πλησιάσει το καράβι, παίρνουν ζωή με χαιρετούν με φως που τρεμοπαίζει. Σαν να με αναγνώρισαν. Σαν να με αναγνωρίζουν κάθε φορά.
Ο καθένας μας ψάχνει να βρει κάποιο λιμάνι. Εσύ στο νησάκι που ετοιμάζεις τη βαλίτσα σου, ενώ άλλος στη καρδιά εκείνου που αγαπά. Εκεί που και οι δύο θα είστε έτοιμοι να δέσετε το "καράβι" σας, θα ξεκουράσετε τα όνειρα σας και θα μαζέψετε στιγμές και δύναμη για όσα θα πρέπει να περάσετε ίσως μακριά... από το φωτεινό σας λιμάνι.


υ.γ.μπορείς να λάβεις μέρος στο παιχνίδι του mystickland,απλά κάνοντας μια βόλτα εδω..

4 σχόλια:

Μαρία Π. είπε...

Υπέροχο για άλλη μια φορά!!! Φιλιά!!!

Memaria είπε...

Αρκεί τα λιμάνια να είναι απάνεμα και να δίνουν τη σιγουριά που υπόσχονται...να μην "υποκρίνονται" μέχρι να δέσεις!!
Καλό υπόλοιπο Κυριακής!!

evonita είπε...

μαγικό μέρος, πολύ όμορφα λόγια..

Κάλη και Κατερίνα από Ανθομέλι είπε...

Εμένα πάντως το λιμάνι μου είναι ο άντρας μου...ένα μέρος που μπορώ να ονειρευτώ, να αναπαυτώ, να ταξιδέψω, να περάσω όμορφα!!! Ελπίζω όλοι να βρουν ένα τέτοιο λιμάνι. Οσο για το πραγματικό λιμάνι... φέτος δυστυχώς δεν θα μας δει αλλά επιφυλάσσομαι για του χρόνου!!! Callie by Anthomeli

Δημοσίευση σχολίου

i ♥ comments