Κυριακή 26 Αυγούστου 2012

i wish...

''I wish I could be a bird..to fly..and fly..and fly..
with my big wings..free and carefree..''
Σκεφτόμουν τι μου αρέσει πιο πολύ,μα δεν ξέρω τι..
..ίσως το πέρασμα του αέρα μέσα στις φυλλωσιές των δέντρων,ο παφλασμός των κυμάτων στην έρημη ακροθαλασσιά.Τα γέλια που χάνονται σιγά σιγά,στην αγαπημένη μου παραλία...Το μεθυστικό άρωμα της άνοιξης,η θέρμη του καλοκαιριού που στεγνώνει τα χείλη,το απαλό άγγιγμα του ύπνου στις άκρες των ματιών μου ή το γλυκό φιλί της νιότης που περνά και χάνεται..;
Ίσως όλα αυτά μαζί ή και τίποτα ακόμα.Κυνηγάω λέξεις,στιγμές,συναισθήματα ανεβοκατεβαίνοντας στο τραίνο της ζωής.Άλλοτε νομίζω πως έχω πιάσει την άκρη του σύννεφου που τόσα χρόνια κυνηγάω και άλλες φορές τρέχω πίσω απο χαμένους ανεμόμυλους..Μου παίρνει μόλις λίγα δευτερόλεπτα για να καταλάβω οτι η ευτυχία είναι σαν τις μικρές νιφάδες.Διαρκούν ελάχιστα.Ξεψυχούν και χάνονται μόλις αγγίξουν την παλάμη σου,αφήνοντας σου μια γλύκα και μια προσμονή για την επόμενη.
Σαν πέφτει το σκοτάδι όμως και το κρύο αγιάζι φωλιάσει στην ψυχή μου... τότε τα φαντάσματα του μυαλού μου με κυνηγούν και μου κλέβουν τον ύπνο.. Εγώ δεν έχω άλλη επιλογή. Τραβώ αργά και βασανιστικά το μακρύ ανήφορο του Γολγοθά μου,κουβαλώντας το σταυρό μου,που απο την κούραση,φαντάζει ολοένα και πιο βαρύς..
Και εκλιπαρώ για λίγες ακόμη νιφάδες...
Μα αυτή τη φορά δε θα σκύψω το κεφάλι.Δεν θα τις αφήσω απλά,να με προσπεράσουν λυπημένες γιατί ήμουν απασχολημένη με τους δράκους του δικού μου παραμυθιού.Κάποτε είχα διαβάσει οτι η ευτυχία περνάει απο τα σπίτια όλων.Μα θα μπει μόνο εκεί που της έχουν ανοίξει διάπλατα την πόρτα.Εκεί που θα βρει τη δική της γωνιά για να ξαποστάσει.Λίγο.Ελάχιστα.Όσο διαρκεί ενα φτερούγισμα.Ένα ανεπαίσθητο άγγιγμα στον ώμο.Μια αναπνοή.Και πάλι θα πάρει το δρόμο της για τις γειτονιές του κόσμου..Αποφασισμένη για όλα,ανοίγω διάπλατα τις πόρτες της δική μου ζωής.Ανοίγω όλα τα φώτα,βάζω το καλό μου φόρεμα,φτιάχνω και τα μαλλιά μου..Ακόμα και τα βάζα μου έβαλαν τα πιο όμορφα λουλούδια του κήπου..και περιμένω. Περιμένω.. Μα εκείνη δεν αργεί να φανεί. Ακούω απο το βάθος του κόσμου το κελαρυστό γέλιο της.Το τραγούδι της.. Αυτή τη φορά,είμαι σίγουρη,οτι θα είναι περισσότερο κουρασμένη απο την προηγούμενη φορά.Ότι θα κάτσει λίγο παραπάνω μαζί μου.Θα ξεχαστεί εδω.Και εγω θα κάνω οτι δεν ακούω το ρολόι. Που μετρά αργά και βασανιστικά τα δευτερόλεπτα.Τα λεπτά που λαχταρώ να γίνουν αιώνες. Μαζί της.. Μα εκείνη,δεν συμμερίζεται τον καημό μου.''Φεύγω''μου λέει χαμογελώντας.''Μα,τι πρέπει να κάνω για να μείνεις περισσότερο;''ψελλίζω με λύπη..
''Να με αφουγκράζεσαι,πρέπει. Ξέρεις πόσες φορές ξενύχτησα στο προσκεφάλι σου και εσύ δεν μου έδωσες σημασία;
Ξέρεις πόσες φορές χτύπησα την πόρτα σου,αλλά εσυ δεν ήσουν εκεί;
Να με νοιάζεσαι πρέπει. Να περνάς χρόνο μαζί μου. Να ανοίγεις διάπλατα την καρδιά σου, να με δεχτείς..να όπως τώρα..
Μα το κυριότερο να ξέρεις οτι σου στέλνω πάντα τα δώρα μου. Πότε μια αγκαλιά,πότε μια χούφτα λόγια αγάπης,ενα αλμυρό κύμα να σου φιλήσει τα πόδια,δυο μάτια λατρεμένα,μια καρδιά.. Στο χέρι σου είναι να με έχεις πάντα εκεί που μου πρέπει..
Και να με αφήνεις να έρχομαι πότε πότε, να χα'ι'δεύω τον πόνο σου..να σε κάνω να ξεχνάς..''
Και τότε σαν κινηματογραφική ταινία,πέρασε όλη μου η ζωή απο μπροστά μου..όλες εκείνες οι χαμένες στιγμές..οι χαμένες νιφάδες,που έπεσαν στο χώμα και έγιναν ενα με αυτό πριν προλάβω να τις νιώσω.Να αισθανθώ την αύρα τους.Να ξαπλώσουν έστω για λίγο στην παλάμη του χεριού μου..Γύρισα τα μάτια και προσπάθησα να διώξω τον κόμπο απο το λαιμό μου..
''Δώσε μου μια ακόμη ευκαιρία..''φώναξα..''Μην με αφήνεις,έτσι''..
Και τότε ο ουρανός,ο δικός μου ουρανός,γέμισε με ολόλευκες νιφάδες,που χορεύοντας έπλεξαν στεφάνι και στόλισαν τα ξανθά μου μαλλιά..μου φόρεσαν τα φτερά τους και πέταξα μαζί τους..ανάλαφρη..
Και τότε αισθάνθηκα,πραγματικά ευτυχισμένη..

16 σχόλια:

wild rose είπε...

Αχ,τι όμορφη ανάρτηση!!Όλοι τελικά την ευτυχία κυνηγάμε!Πολλές φορές,όμως είναι δίπλα μας κι εμείς την προσπερνάμε χωρίς να τη δούμε και να τη νιώσουμε!
Καλό βράδυ!!

stokos είπε...

πω πω, άφωνη! δεν θα σχολιάσω "συμπληρώνοντας", τι θα κάνω? υπόκλιση! μπορώ να το διαβάζω και να το ξανά διαβάζω αυτό που έγραψες, ίσως και μια ζωή! γράφεις πολύ όμορφα, ένα τεράστιο μπράβο!
φιλιά

άψογη!

Chrisi είπε...

Ευτυχία ένα όνειρο σχεδόν άπιαστο,η μάλλον ένα όνειρο που κρατάει λιγότερο απο τα άλλα η που εμείς δεν μπορούμε να καταλάβουμε οτι το βλέπουμε. Τέλος πάντων ο καθένας μας έχει δικούς του κώδικες για την ευτυχία,σκοπός είναι να τη νιώθουμε,και θα έρχεται σίγουρα να μας βρίσκει στα μικρά στα ασήμαντα ,στα λίγα,στα καθημερινά,καλή εβδομάδα.

Nasia είπε...

πάω να ετοιμαστώ ,γιατί νομίζω την ακούω που έρχεται προς τα εδώ!!!
καληνύχτα ευτυχισμένο κορίτσι!!!!

evonita είπε...

τι όμορφη ανάρτηση.. ήθελα να κλείσω τα μάτια και να ονειρευτώ!

Eleonor Rigby είπε...

Συγκλονιστικό!
xxx
Eleonor

Katerina V *Pause blog* είπε...

Μαγευτικό για ακόμα μία φορά..

issallos είπε...

τα καλα νεα διαδιδονται γοργα......ισως να ειναι η στιγμη
οτι πιο αληθινο εχω διαβασει εδω και καιρο
να ευτυχεις!!!

DIMI είπε...

Πολύ όμορφη ανάρτηση!Μαγευτική!Καλή εβδομάδα!!Φιλάκια!!

Memaria είπε...

Πάρα πολύ όμορφο...τέλειο...!
Κρίμα για όλες τις στιγμές που θα μπορούσαν να μας κάνουν ευτυχισμένους, αλλά τις αφήσαμε να κυλήσουν σχεδόν αδιάφορα μπροστά στην καθημερινότητα..κυνηγώντας ανεμόμυλους...σταμάτησα να τους κυνηγάω και απλά αρπάζω την ευτυχία και την καθίζω αντίκρυ μου...γιατί έρχεται πάντα..όπως ακριβώς τα λες..και δε χρειάζεται και πολλά πολλά για να έρθει..
Όπως έγραψες άλλωστε στο υπέροχο αυτό κείμενο, δίνει πάντα και δεύτερες ευκαιρίες..
Το λάτρεψα!!!!

Pinelia είπε...

Πολύ όμορφο!

CuteandGirlyDMS είπε...

ειλικρινά απολαμβάνω τα κείμενά σου! ξεχνιεμαι!

Joan είπε...

πολυ ωραιο post.
τα λες πολυ ωραια κ σωστα!!

Taelia88 είπε...

Πολύ συγκινητικό κείμενο!! Πανέμορφες εικόνες, υπέροχα λόγια.. Δεν είναι και τόσο μακριά η ευτυχία δηλαδή, έτσι;
Καλή εβδομάδα να έχεις!

Sheena Dimitriou είπε...

Αυτήν εννοούσα! Δεν έχω λόγια!

Unknown είπε...

Τι όμορφα που τα λες.. τι όμορφο κείμενο, τι όμορφη ανάρτηση... τι καλά που τα λες.. συμφωνώ η ευτυχία είναι παντου στον αέρα.. όπως ο έρωτας, αρκει να μπορούμε να την αφουγκραστούμε και να είμαστε πρόθυμοι να την ακολουθήουμε στην περιπλάνηση που μας ετοιμάζει, να είμαστε πρόθυμοι να δείξουμε εμπιστοσύνη στα σχέδια της!! μου αρέσει πάρα πολύ το κείμενο σου.. ακούμπησε τη ψυχή μου!

Δημοσίευση σχολίου

i ♥ comments