Πέμπτη 18 Οκτωβρίου 2012

let's chat* #3

Εδώ θα διαβάσεις ένα από τα κείμενα, που πάει καιρός που είχε έρθει στο email μου. Μετά από παρότρυνση της ίδιας της αναγνώστριας σου παραθέτω το παρακάτω...
"Δεν ξέρω τι είναι καλύτερο ή χειρότερο. Να έχεις νερό, φως, φαγητό ή να μην έχεις τίποτα από αυτά. Δεν ξέρω αν τα <<ανάποδα>>, σου συμβαίνουν όλα μαζί ή αν τελικά έκαναν μεγάλη υπομονή μαζί σου. Κι αν είχες πιάσει πάτο προ πολλού κι εσύ το πέρασες για τελευταία ελπίδα, ποιον να χρεώσεις τώρα! <<Φως στο τούνελ>> της καθημερινότητας σου. Όμως, δεν έβλεπες μπροστά σου. Εσύ, τα λάθη σου και οι "υποτιθέμενες" ελπίδες. Παντού και πάντα μαζί σου. Γιατί τα παραμερίζεις; Δεν μπορώ να καταλάβω αν σε μια δύσκολη κατάσταση διορθώνεις τα πράγματα. Ίσως και να τα καλύπτεις, να τα <<κουκουλώνεις>> όπως υποστηρίζουν κάποιοι. Μέχρι να βγεις και πάλι δυνατός ή μέχρι να συρθείς, να γδαρθείς; Μέχρι να τη βγάλεις καθαρή ή μέχρι να μη μπορεί να σε σώσει κανείς; Σαν να τα παγώνεις όλα, συνεχίζοντας ανενόχλητος την ωραία σου <<σκληρή>> πραγματικότητα. Και παρασύρεις κι άλλους πολλούς. Μα ποιος είσαι τελικά; Πώς μπορείς και συνεχίζεις;
-Από ένστικτο!!
Από εκείνο το ένστικτο της επιβίωσης, μου είπαν. Πώς θα επιβιώσουμε όλοι μαζί, όταν ο καθένας κοιτάει τον ίσκιο του; Όταν δεν αντέχει να κοιτάξει τον δικό σου, τον δικό μου;

με εκτίμηση στον ιστότοπο σας, η Ρ.

υγ: θα ήθελα πολύ να χωρέσετε κάπου αυτές τις καθημερινές μου σκέψεις."



υγ1: Πολύ πρόθυμα, θα δεχθώ και τα δικά σου μηνύματα. Μη ξεχνάς ότι μπορείς να ρωτήσεις ο,τι θέλεις (επώνυμα ή ανώνυμα). Να με χαιρετήσεις ή απλώς να μου στείλεις όποια βαθιά σκέψη στοιχειώνει το μυαλό σου.
υγ2: ποτέ δεν είναι αργά να μας πεις τη γνώμη σου.

10 σχόλια:

thomi είπε...

καλημερα mystickland!
καλημεριζω και την αναγνωστρια με τους προβληματισμους της..υπαρχουν ανθρωποι που μπορουν να αντεξουν και τους ισκιους τους και τους ισκιους των αλλων αρκει να τους αφησουμε:)
πολλα πολλα φιλακια:)

Βάσω - Οι ιστορίες της μαμάς! είπε...

Εχει απόλυτο δίκιο!!! Αυτές τις σκέψεις πιστεύω τις κάνει πολύς κόσμος πλέον!!!!

vivi ka είπε...

Θα παραθέσω την απάντηση μιας κυρίας που γνώρισα τυχαία ένα βράδυ σε μια παρέα. Σε μια συζήτηση σχετικά με τέτοιους προβληματισμούς που είχε γίνει εκείνο το βράδυ ακόμα θυμάμαι πόσο έκπληκτη έμεινα με τα παρακάτω λόγια "Σκασίλα μου πως περνάει ο καθένας! Εγώ να περνάω καλά και δεν με νοιάζει τίποτα άλλο. Γιατί να κοιτάξω τον γείτονα που δεν έχει να φάει και να μην κοιτάξω τον άλλον που έχει πολύ περισσότερα από μένα. Γιατί να σκεφτώ τα παιδιά της Αφρικής που πεθαίνουν στους δρόμους; Εκείνα είναι άξια της μοίρας τους.Τα δικά μου τα παιδιά να είναι καλά και νάχουν φαγητό". Την καλημέρα μου!!

DIMI είπε...

Καλησπέρα φίλη μου!Ολοι μπορούμε καί πρέπει νά βοηθήσουμε όπου μπορούμε καί όπως μπορούμε!Αυτές τίς δύσκολες μέρες πού περνάμε,όλοι προβληματισμένοι ήμαστε,υγεία νά έχουμε!Καλό βράδυ!

Memaria είπε...

Θα συμφωνήσω απόλυτα με την Dimi..πρέπει να βοηθάμε όσο μπορούμε, αλλά να δεχόμαστε και τη βοήθεια αν τη χρειαζόμαστε...το ένα χέρι νίβει το άλλο κ.λ.π....έτσι πάει από καταβολής κόσμου..ή έτσι θα έπρεπε να πηγαίνει...μεγάλη κουβέντα κι αυτό!
Καληνύχτα!

myStickland είπε...

Καλησπέρα..μεγάλη κουβέντα όντως!

myStickland είπε...

Στις δύσκολες στιγμές, φίλη του mystickland,πρέπει να βοηθάμε ο ένας τον άλλον.Όπως και με οτι μεσα διαθέτουμε.Να σκεφτούμε οτι ίσως στη θέση εκείνου βρεθούμε εμείς ή κάποιοι που αγαπάμε,κάποτε!
Δεν είναι ουτε άσχημο,ούτε ντροπή να ζητάμε μια συμβουλή,μια καλή κουβέντα,εναν φιλικό ώμο,για να ακουμπήσουμε τις έννοιες μας..
Είναι κρίμα όμως γιατί πολλοί απο εμάς σέρνουν τον ίσκιο τους δεξιά και αριστερά χωρίς διακοπή..χωρίς ανάπαυλα..
Αλήθεια πόσο πιο όμορφος θα ήταν ο κόσμος μας αν,εμείς οι ίδιοι κάναμε την αρχή και δίναμε το χέρι μας,σε όποιον το είχε πραγματική ανάγκη;

evonita είπε...

Υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι που σκέφτονται έτσι? wow..

evonita είπε...

πολύ όμορφα όπως τα είπες myStickland μου.. θα συμφωνήσω μαζί σου! φιλάκια πολλά!!

airis είπε...

Με κάλυψες απόλυτα! :))
Καλημέρα !

Δημοσίευση σχολίου

i ♥ comments