Πέμπτη 7 Φεβρουαρίου 2013

κεφάλαιο τέταρτο..

Πως θα αισθανόσουν αν για κάποιο τρόπο ήσουν ''φυλακισμένη'' μέσα στο ίδιο σου σπίτι;
Η Λίλα,η ηρωίδα της τέταρτης ιστορίας,νιώθει αυτό ακριβώς.
Παρατηρώντας τα πάντα γύρω της και εγκλωβισμένη μέσα στο αόρατο ιστό της μοναξιάς της,αισθάνεται να ασφυκτιά.
Μια ''σφήκα εγκλωβισμένη ανάμεσα στο πλέγμα και το τζάμι..''ανάμεσα στον έξω κόσμο και στον κόσμο της πρωταγωνίστριας..
Ενα τόσο δα μικρό έντομο,άκακο, την απασχόλησε πολύ.''Φυλακισμένες'' και οι δυο προσπάθησαν να κερδίσουν λίγα λεπτά προσοχής.Για λίγα δευτερόλεπτα η σφήκα,κατάφερε να της κεντρίσει την προσοχή.Μακριά απο τη Λίλα,μα τόσο κοντά της.Φάνταζε τεράστια στα μάτια της.Την κρατούσε κοντά της με όπλο της τον φόβο.Μα όχι για πολύ.Η Λίλα προσπάθησε να απαλλαχθεί απο εκείνη.Μάζεψε ενα κουβάρι όλη της τη δύναμη και χτυπώντας την,πίστεψε οτι τελείωσε μια και καλή με εκείνη.Και εκείνη δεν θέλησε να της χαλάσει τα λίγα λεπτά νίκης.
Για λίγο μόνο,γιατί..
''Τινάχτηκε σαν δαιμονισμένη κι άρχισε να ανεβοκατεβαίνει με φούρια το δικτυωτό εξερευνώντας το.Φαινόταν σε εξαιρετική φόρμα.Τόση ώρα μπλόφαρε,ήθελε να την ξεγελάσει.Κι όμως την είχε χτυπήσει άσχημα,θυμήθηκε και ασυναίσθητα έσφιξε τις γροθιές της ώσπου τα νύχια της μπήχτηκαν στις παλάμες..''
Και αναρωτιέμαι..
πόσες τέτοιες ''σφήκες''έχουμε γνωρίσει εμείς στη ζωή μας;Πόσες φορές προσπαθήσαμε να ''τις βγάλουμε απο τις ζωές μας'';Πόσες ήταν εκείνες οι φορές που ασφυκτιούσαμε ανάμεσα στον έξω κόσμο και στον δικό μας;
Πόσες φορές μας ''χάρισαν''λίγα λεπτά ψεύτικης ελευθερίας;
Και πόσες φορές,άραγε''εκείνες''μπλόφαραν;

υ.γ.1:η ανάρτηση αυτή βασίζεται σε μια ιδέα που βρήκα εδω.
Αν θέλεις να θυμηθούμε μαζί,τα προηγούμενα κεφάλαια,μπορείς να κλικάρεις,εδω,εδω και εδω
υ.γ2:περιέχονται αποσπάσματα απο το βιβλίο''να νιώθεις μπλε,να ντύνεσαι κόκκινα''-Έρση Σωτηροπούλου.

12 σχόλια:

Anastasia είπε...

Μια σφηκα στην κυριολεξια ημουν πριν απο 2χρονια. Σε ενα απαισιο χωριο και πανεπιστημιο της Αγγλιας και δεν ηξερα πως να αποδρασω! Τελικα το πληρωσα ακριβα το τιμημα αλλα τουλαχιστον απεδρασα και κατηγγειλα οσα γινοταν εκει μεσα, κανοντας κατι που τα υπολοιπα "προβατα" φοβοταν ακομα και να ονειρευτουνε!Ακριβη η ελευθερια αλλα πολυτιμη!

Φιλακια,
Αναστασια

Unknown είπε...

Τι τελειο...!ολοι λιγο πολυ εχουμε νιωσει καποια στιγμη στην ζωη μας ετσι..!Αυτο το ποστ σου μ εκανε να συγκινηθω πολυ καλη μου Stickland,και μου απεδειξε για ακομα μια φορα ποσο τελειο μπλογκ εχεις!Σ ευχαριστω για το σχολιο,πολλα φιλια!
http://shoppingtherapy153.blogspot.gr/

Funky Monkey είπε...

Δεν ξέρω πώς θα αισθανόμουν αν για κάποιο λόγο ήμουν φυλακισμένη μέσα στο σπίτι... αλλά επειδή είμαι αντιδραστικό στοιχείο, θα φρόντιζα να "ελευθερώσω" το νου. Ενδιαφέρον φαίνεται το βιβλίο. Φιλάκια!

airis είπε...

Έχω χάσει τις άλλες συνέχειες μου φαίνεται! Πρέπει να ξαναπεράσω το ΣΚ!
Φιλάκια! ♥

marie είπε...

Πόσες φορές αλήθεια ασφυκτυούμε στην αλήθεια, μπροστά στην αποκάλυψη ενός μεγάλου ψέματος. Την καλησπέρα μου φίλη μου.

myStickland είπε...

Πολυτιμότερο αγαθό δεν νομίζω να υπάρχει!
Ευχαριστώ που μοιράστηκες την ιστορία σου!
Φιλιά πολλά:)

myStickland είπε...

Χάιρομαι που περνάς όμορφα στην παρέα μας!
Ευχαριστώ τόσο πολύ για τα καλά σου λόγια!
Καλό βράδυ:)

myStickland είπε...

Και εγω νομίζω το ίδιο θα έκανα!
Το βιβλίο ειναι πολύ ενδιαφέρον!!
Να το διαβάσεις!
Φιλάκια πολλά:)

myStickland είπε...

Να περάσεις καλή μου Αριστέα!!!
Θα κεράσω καφεδάκι:)
Φιλάκια:)

myStickland είπε...

Έχεις δίκιο!!!!
Και κάθε φορά να λέμε οτι ειναι η τελευταία μας!
Καλο βράδυ:)

airis είπε...

Σε ευχαριστώ! Με τις παραπομπές σου με βοήθησες πολύ! :))))
Περιμένω τις συνέχειες!
Φιλιά!

vivi ka είπε...

Πόσες φορές άραγε; :)

Δημοσίευση σχολίου

i ♥ comments