Παρασκευή 8 Φεβρουαρίου 2013

μια ιστορία θα σου πω..(η συνέχεια)

..και οι μέρες που κυλούσαν είχαν άλλο χρώμα..Άλλη γεύση..Αυτή της ελευθερίας.Συνέχιζε να κάνει τις ίδιες πάντα κινήσεις,μα με ενα πιο γρήγορο και ζωντανό ρυθμό.Οι σκέψεις της έτρεχαν γοργά όλη τη μέρα..Μα τις νύχτες, εκείνη έκλεβε λίγες απο τις ώρες της..Όταν όλοι ταξίδευαν στη γη των ονείρων εκείνη γυάλιζε τα φτερά της και πετούσε..Κατάστρωνε σχέδια,ζωγράφιζε πλάνα και γέμιζε τα πνευμόνια της με αισιοδοξία.''Θα τα καταφέρω''..ψιθύριζε στην αρχή,μα όσο ο καιρός περνούσε το φώναζε ολοένα και δυνατότερα..Για να το μάθουν όλοι.Για να το ακούει και εκείνη..
Hope
Και είχε πάντα στο νου εκείνο το κορίτσι.Να αναβοσβήνει η μορφή της και να της δίνει κουράγιο..Κάποιες άλλες φορές όμως,εκείνη η φιγούρα αχνοφαίνονταν.Δεν ήταν λίγες και οι στιγμές που πίστευε οτι όλο αυτό απλώς το είχε πλάσει η μοίρα της για να παίξει μαζί της.Να της χαρίσει φρούδες ελπίδες και μετά να την πετάξει στην άκρη του δρόμου σαν ενα άχρηστο πρώην γυαλιστερό χαρτάκι..Μα όσο και αν ενα κομμάτι της,σκεφτόταν αυτό,ενα άλλο μικρότερο ίσως, την έσπρωχνε απαλά.Της έκλεινε τα αυτιά και την προκαλούσε να παίξει τον άσσο που έκρυβε στο μανίκι της.
Και αυτή πείσμωνε.Δεν ήθελε να γυρίσει πάλι πίσω.Στην αφετηρία.Τουλάχιστον οχι χωρίς να δουλέψει σκληρά για το αντίθετο.
If you never try, you will never know
Έτσι και έγινε..Άφησε τον εαυτό της ελεύθερο να τον πάρει μαζί του το ένστικτο της.Να τολμήσει να κολυμπήσει σε βαθιά και άγνωστα νερά.Να εμπιστευτεί και να χαρίσει την εμπιστοσύνη της,εκεί όπου την είχαν ανάγκη..Δεν ήταν πια καχύποπτη.Ήξερε οτι οι πραγματικοί φίλοι θα είχαν ήδη το κλειδί για να ανοίξουν την πορτούλα της καρδιάς της.Δεν θα χρειαζόταν να την έχει εκείνη συνέχεια ορθάνοιχτη.Έτσι θα γλίτωνε και απο τα θεριά που κατασπάραζαν και απο ενα κομματάκι κάθε φορά που έκανε το λάθος και κοίταζε αλλού.
Δεν ήταν πια δειλή.Θα τολμούσε να κάνει την πιο απίθανη επιθυμία της πραγματικότητα.Δεν θα άφηνε τίποτα για αύριο.Το εδω και τώρα,είναι πιο συναρπαστικό άλλωστε.Το μετά,φάνταζε τόσο αβέβαιο.Και εκείνη ήθελε να πατάει γερά στη γη.Γιαυτό πέταξε τα βαριά παπούτσια που φορούσε εδω και χρόνια και είχαν γίνει ενα με το σώμα της..Για να τρέξει.Στην αγκαλιά που της πρόσφερε το μέλλον της..
Άρχισε πάλι να γράφει ιστορίες.Δυνατές,γλυκόπικρες,ζεστές.Να δίνει ζωή στους ήρωες της.Να χρωματίζει τις φωνές τους και να τους ντύνει με αισιόδοξα ρούχα.
Παρατηρούσε πια το κάθετι γύρω της.Τις μικρές πεταλουδίτσες που χοροπηδούσαν δεξιά και αριστερά,τον παχουλό ήλιο που σκόρπιζε καυτές αγκαλιές, το ασημένιο ερωτευμένο φεγγάρι..
...και ξαφνικά όλα μαζί ήρθαν και προστέθηκαν στον ολόλευκο καμβά της.Και απέκτησαν νόημα και ουσία.
Fredoom | via Tumblr
Μα πως και της ξέφυγαν όλα αυτά στο παρελθόν,μου λες;
''Είδες τι κάνει ενα κορίτσι;''της ψιθύρισε ενα μικρό αστέρι που της έκανε συντροφιά κάθε βράδυ..και εκείνη κούνησε το κεφάλι,αφήνοντας ενα χαμόγελο να σκαρφαλώσει σε εκείνο τον καινούριο φίλο..
''Ενα μικρό ευχαριστώ'',του φώναξε και εκείνο έκρυψε το μικρό χαμόγελο, στον κόρφο του.
Αποφάσισε να μην βιάζεται πια να μεγαλώσει.Να επιτρέψει στο χρόνο να κάνει ανενόχλητος τα δικά του μαγικά.Χωρίς άγχος.Με έναν όρο,όμως.Να την αφήνει να νανουρίζει τις νύχτες εκείνο το μικρό κορίτσι που κρύβει μέσα της.Να το αφήνει να σουλατσάρει ανενόχλητο στα σοκάκια της ζωής της.Να  λούζει τα χρυσαφένια της μαλλιά,να τα χτενίζει απαλά και να τα αφήνει να στραφταλίζουν στο δρόμο του φεγγαριού.Να της φοράει χρωματιστούς φιόγκους,να της στέλνει μια αγκαλιά απο φιλιά!
Truth
Και εκείνο να της υπενθυμίζει πάντα..
''Συνέχισε,μπορείς και πρέπει να τα καταφέρεις..εγω είμαι εδω..να σου κρατώ το χέρι..και εσυ να μου χαρίζεις όμορφα φεγγαρένια όνειρα..για όσο..για πάντα!''

Tέλος*

16 σχόλια:

Funky Monkey είπε...

Τι όμορφο κείμενο... άξιζε η αναμονή! Γράφεις υπέροχα. Πόσες εικόνες, πόσα νοήματα, πόσα μηνύματα... Χαίρομαι που το διάβασα! Και πάνω από όλα, χάρηκα που είναι καλά πια εκείνη. Καλό σου βράδυ!

Lyriel Bee είπε...

Είσαι ένα τρυφερό αστέρι.. να το προσέχεις το κορίτσι :)
Καλό ξημέρωμα όμορφη !

KaPaworld είπε...

Εσύ εσύ εσύ! Είσαι υπέροχη...για όσο...για πάντα! Τέλειο κλείσιμο και πες της...θα τα καταφέρει!...μα αυτό το ξέρει ήδη.

Good·Taste·of·Life είπε...

Υπέροχο.....

PEONY είπε...

Υπέροχη ιστορία! Άψογη γραφή! Κάθε λέξη κρύβει μέσα θησαυρούς. Μπράβο!

Dimitra•Counting SΜiLES είπε...

Εκείνο το μικρό κορίτσι που κρύβεται μέσα, να είναι πάντα έτσι αισιόδοξο, γεμάτο όνειρα και να ζει τη ζωή του στο φουλ. Τα έχει ήδη καταφέρει νομίζω:)
Αχ φίλη μας, πόσο όμορφα γράφεις.... Πόσο μαγικά κεντάς τις λέξεις για να φτιάξεις αυτό τον υπέροχο καμβά...

Ανώνυμος είπε...

Πάντα υπάρχει ελπίδα... Πολύ μου άρεσε η ιστορία σου! Κι όταν την χάνουμε για λίγο... πρέπει γρήγορα να ανακάμπτουμε! Το χρωστάμε πρώτα από όλα στον εαυτό μας, κι έπειτα σε όλους όσους αγαπάμε, ναι;

Σ' ευχαριστώ που πέρασες!
Καλή εβδομάδα!
Να σε προσέχεις!...
:0)

Unknown είπε...

Θα δανειστώ μια λέξη από το προηγούμενο σχόλιο, "κεντάς"! Κεντάς με αισθήματα και γράμματα, αγγίζεις στο βάθος, έχεις βρει φαίνεται το κλειδί των ευαίσθητων ψυχών!
Στάθηκα ιδιαίτερα στο "...Δεν θα άφηνε τίποτα για αύριο.Το εδω και τώρα,είναι πιο συναρπαστικό άλλωστε.Το μετά,φάνταζε τόσο αβέβαιο.Και εκείνη ήθελε να πατάει γερά στη γη.Γιαυτό πέταξε τα βαριά παπούτσια που φορούσε εδω και χρόνια και είχαν γίνει ενα με το σώμα της..Για να τρέξει....", ίσως γιατί κι εγώ συμπτωματικά, βρίσκομαι στο ίδιο σημείο.
Να προσέχεις το απαλό κορίτσι, λοιπόν,να το παίρνεις συχνά αγκαλιά και να του χαιδεύεις τα μαλλιά.... κι εκείνο θα σε ανταμοίβει με όλο και περισσότερη έμπνευση, για μεγαλύτερα και ωραιότερα "κεντήματα".Σε φιλώ!

evonita είπε...

τέλειωσε??? θέλω κι άλλο!!! υπέροχο είναι.. πρέπει να συγκεντρώσεις κι άλλες ιστοριούλες και να τις κάνεις βιβλίο!!! στην αρχή ηλεκτρονικό βιβλίο να τις έχουμε εμείς οι θαυμάστριες και μετά να τις εκδόσεις! :)

airis είπε...

Κι εγώ τώρα αναρωτιέμαι.... γιατί δεν συμμετέχεις στο παιχνίδι με τις λέξεις , στο ΤEXNIS STORIES;

ΥΓ: Πάντα υπάρχει ελπίδα!
Φιλιά!

Rinos είπε...

απλά υπέροχη...
πέρνα αν θες από το ανανεωμένο μου blog
desperaterinos.blogspot.gr
kisses

Αναστασία είπε...

Τι υπέροχα συναισθήματα μου άφησε...
Να είσαι καλά! Φιλιά!

Memaria είπε...

Να το προσέχεις πάντα αυτό το μικρό κορίτσι..είναι τόσο πολύτιμο!!
Φιλιά πολλά!

Unknown είπε...

΄Οπως το περίμενα...
Χάρισε στον εαυτό της αυτά που του χρωστούσε!
Τέλεια ιστορία!

Taelia88 είπε...

Τι υπέροχο κείμενο...!
Χαίρομαι που το κορίτσι βρήκε το δρόμο του και είναι καλά! Του αξίζει!
Να έχεις ένα όμορφο απόγευμα!!
Φιλιά!!

vivi ka είπε...

Αχ φιλενάδα!! Δεν μπορούσα να έχω διαβάσει την συνέχεια της ιστορίας από την Παρασκευή; Με συγκίνησες πάρα πολύ! Δεν έχω λόγια! Απλά.... είσαι υπέροχη!!!!!! Φιλάκι*

Δημοσίευση σχολίου

i ♥ comments