Aν χρειαζόταν να συστηθώ απο την αρχή δεν θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω μόνο ενα χαρακτηρισμό.Γιατί αποτελούμαι απο πολλά διαφορετικά κομμάτια.Αυτά που κάνουν τον καθένα απο εμας,ξεχωριστό και μοναδικό.
Μα αν έπρεπε να χρησιμοποιήσω μόνο ενα ουσιαστικό αυτό θα ήταν η λέξη:''παιδί''.
Ενα παιδί που σε πείσμα των καιρών αρνείται να μεγαλώσει.Που πολεμάει κάθε μέρα με κακούς λύκους.Που συνοδεύει μικρές Κοκκινοσκουφίτσες στο δάσος και σκορπίζει μικρά ψιχουλάκια πίσω του,μην τυχόν χαθεί.Που ανοίγει την καρδιά του σε μασκαρεμένες κακιές μάγισσες και πετάει κρυφά τα δηλητηριασμένα μήλα που του έκαναν δώρο.
Που γελάει δυνατά,κλαίει βουβά και μοιράζει την καρδιά του εδω και εκεί,χωρίς να περιμένει τίποτα πίσω.Μόνο λίγη αγάπη ίσως.Που απεχθάνεται τη μοναξιά και λατρεύει τα μεγάλα χορταστικά βιβλία που του κρατούν συντροφιά.Που το ταξιδεύουν σε μέρη μακρινά και ξεχασμένα.Που σιγοτραγουδά αγαπημένες νότες,γράφει κρυφά μυστικά ημερολόγια και χα'ι'δεύει τις σταγόνες που του κάνουν συντροφιά στο τζάμι.Που πλάθει όνειρα,στήνει καινούριους κόσμους και χαμογελά ικανοποιημένο.Που σβήνει με τη λιωμένη γομολάστιχα του εκείνους που του κουρελιάζουν τη ψυχή.Που του στήνουν εμπόδια και ανοίγουν καταπακτές.Που λατρεύουν τις καλογυαλισμένες επιφάνειες των ανθρώπων και αδιαφορούν για το θησαυρό που κρύβεται βαθιά μέσα..
Που προσπαθεί πάντα να διώχνει τις άσχημες σκέψεις που το επισκέπτονται αργά το βράδυ,όταν εκείνο λαγοκοιμάται.Που καρφιτσώνει πελώριους ήλιους στον ουρανό του,όταν το σκοτάδι είναι πνιχτό.Που πέφτει κατάχαμα,σηκώνεται,τινάζει τα πληγωμένα του γόνατα και συνεχίζει το δρόμο του,έχοντας για πυξίδα τα ολόλαμπρα αστέρια.Που σκύβει το κεφάλι μόνο όταν θέλει να κρύψει τα δάκρυα του απο εκείνους που ξεδιψούν με αυτά.Που κρύβει τη χαρά του μόνο απο εκείνους που χαίρονται με τη λύπη.
Που κάνει δύσκολα φίλους,μα κρατά πάντα στην καρδιά του εκείνους που του απλώνουν το χέρι.Που λατρεύει να βλέπει το δάσος και όχι το δέντρο,παρέα με ενα μισογεμάτο-και οχι μισοάδειο- ποτήρι και ορκίζεται οτι τελικά δεν έχει αξία ο προορισμός,αλλά το ταξίδι..
p.s.''I am.. the author of my life''..
#fmsphotoaday
Μα αν έπρεπε να χρησιμοποιήσω μόνο ενα ουσιαστικό αυτό θα ήταν η λέξη:''παιδί''.
Ενα παιδί που σε πείσμα των καιρών αρνείται να μεγαλώσει.Που πολεμάει κάθε μέρα με κακούς λύκους.Που συνοδεύει μικρές Κοκκινοσκουφίτσες στο δάσος και σκορπίζει μικρά ψιχουλάκια πίσω του,μην τυχόν χαθεί.Που ανοίγει την καρδιά του σε μασκαρεμένες κακιές μάγισσες και πετάει κρυφά τα δηλητηριασμένα μήλα που του έκαναν δώρο.
Που γελάει δυνατά,κλαίει βουβά και μοιράζει την καρδιά του εδω και εκεί,χωρίς να περιμένει τίποτα πίσω.Μόνο λίγη αγάπη ίσως.Που απεχθάνεται τη μοναξιά και λατρεύει τα μεγάλα χορταστικά βιβλία που του κρατούν συντροφιά.Που το ταξιδεύουν σε μέρη μακρινά και ξεχασμένα.Που σιγοτραγουδά αγαπημένες νότες,γράφει κρυφά μυστικά ημερολόγια και χα'ι'δεύει τις σταγόνες που του κάνουν συντροφιά στο τζάμι.Που πλάθει όνειρα,στήνει καινούριους κόσμους και χαμογελά ικανοποιημένο.Που σβήνει με τη λιωμένη γομολάστιχα του εκείνους που του κουρελιάζουν τη ψυχή.Που του στήνουν εμπόδια και ανοίγουν καταπακτές.Που λατρεύουν τις καλογυαλισμένες επιφάνειες των ανθρώπων και αδιαφορούν για το θησαυρό που κρύβεται βαθιά μέσα..
Που προσπαθεί πάντα να διώχνει τις άσχημες σκέψεις που το επισκέπτονται αργά το βράδυ,όταν εκείνο λαγοκοιμάται.Που καρφιτσώνει πελώριους ήλιους στον ουρανό του,όταν το σκοτάδι είναι πνιχτό.Που πέφτει κατάχαμα,σηκώνεται,τινάζει τα πληγωμένα του γόνατα και συνεχίζει το δρόμο του,έχοντας για πυξίδα τα ολόλαμπρα αστέρια.Που σκύβει το κεφάλι μόνο όταν θέλει να κρύψει τα δάκρυα του απο εκείνους που ξεδιψούν με αυτά.Που κρύβει τη χαρά του μόνο απο εκείνους που χαίρονται με τη λύπη.
Που κάνει δύσκολα φίλους,μα κρατά πάντα στην καρδιά του εκείνους που του απλώνουν το χέρι.Που λατρεύει να βλέπει το δάσος και όχι το δέντρο,παρέα με ενα μισογεμάτο-και οχι μισοάδειο- ποτήρι και ορκίζεται οτι τελικά δεν έχει αξία ο προορισμός,αλλά το ταξίδι..
p.s.''I am.. the author of my life''..
#fmsphotoaday
17 σχόλια:
Όλα τα κομμάτια του παζλ είναι όμορφα και ξεχωριστά γιατί είσαι εσύ!!
Να συνεχίσεις να είσαι παιδί και ο συγγραφέας της δικής σου ζωής..!
Αγάπησα αυτό το παιδί μέσα από τις λέξεις του!!
Αγαπώ αυτό το παιδί γιατί είναι όλα αυτά που με τόσο όμορφες σκέψεις περιγράφει απόψε!
Καλό ξημέρωμα φίλη μου!
Φιλάκι*
You are....beautiful!!!
Και όλα όσα είπες!
Φιλάκια!!
Και οπτικά, αλλά και αφηγηματικά, παρουσίασες με τον καλύτερο τρόπο τον εαυτό σου. Το κάθε κομμάτι σου είναι ξεχωριστό και όλα μαζί συνθέτουν έναν ξεχωριστό άνθρωπο: εσένα. Το παιδί που είναι μέσα σου μην το εγκαταλείψεις ποτέ και μην το καταπιέσεις ποτέ! Καλό σου βράδυ.
Καλώς σε βρήκα κι εγω! Πολυ ωραίο το μπλογκ σου!
Απίστευτο !! Και το κείμενο και τα κομμάτια του παζλ, τόσο όμορφα
μπερδεμένα, μα εγώ τα έβαλα στη σειρά τους και έχω δει την εικόνα
ολόκληρη :) Μια εικόνα που αγαπώ.
Φιλιά για καλό βράδυ γλυκούλα **
τι ομορφο αυτο το παζλ!!ευχομαι να συνεχισεις να εισαι αυτο το γλυκο και ευαισθητο παιδι!!
Φιλακια πολλα σε αυτο το γλυκο παιδι!!!!Να εισαι καλα φιλη μου!!!!!
Είσαι... μια γλύκα, μια κουκλίτσα, ένα πολύ γλυκό κοριτσάκι που λατρεύω να διαβάζω!!!
φιλάκιααα
Τι όμορφα που παρουσίασες τον εαυτό σου!
Καλή μου!
Και τι όμορφη που είσαι!
Φιλιά!
Μείνε έτσι όπως είσαι,είσαι πολύ γλυκειά και πολυ τρυφερή,κάτι που θα σκορπάς στους γύρω σου αλλα και που θα διασκορπάς και σ αυτους που είναι μακρια,η καλη αύρα βρίσκει τρόπο να βρεί τον καθένα μας ,φιλιά πολλά.
Τι όμορφη ανάρτηση με εικόνες παζλ και λέξεις που συνθέτουν τη συνολική σου εικόνα. Υπέροχη.
Συνέχισε να κοιτάς το δάσος και άσε τους άλλους να ψάχνουν το δέντρο:)
Πολύ όμορφο!
Μείνε παιδί!!!
Μέσα μας όλοι δε μένουμε;....
Τι όμορφο το παζλ... Κομμάτια μιας ευαίσθητης ψυχής...
Αυτό το παιδί που είσαι μην το ξεχάσεις και το εγκαταλείψεις ποτέ! Συνέχισε να είσαι... εσύ!!
Καλό απόγευμα!!
είσαι υπέροχη! και κουκλίτσα όμως, να τα λέμε όλα! :) πάντα να καρφιτσώνεις πελώριους ήλιους στον ουρανό!!! :) φιλάκια πολλά!!!! :)
Ναι ναι εσύ είσαι αυτή... μια σκέτη γλύκα!
Δημοσίευση σχολίου
i ♥ comments