after sunrise..

Moυ αρέσει να παίρνω τον καφέ μου και να βγαίνω στην βεράντα μου το πρωί, για να δω τι άφησε η νύχτα στο πέρασμά της..Ο αέρας είναι καθαρός και δροσερός.Μια βαθιά ανάσα, είναι ότι πρέπει για να γεμίσει κάθε εκατοστό μου , με το φρέσκο οξυγόνο της καινούριας ημέρας..

Τώρα που το φθινόπωρο μου χτυπάει την πόρτα, μυρίζει νοσταλγία..Τα φύλλα στα δέντρα, έχουν στήσει αυτί. Μια καινούρια εποχή,βάζει τα καλά της.Μια μικρή , μικρούτσικη κίνηση, μέσα στη σιωπή..

Κοιτάζω σαν υπνωτισμένη το μικρό, ντελικάτο ατμό, που βγαίνει απο τον καυτό μου καφέ..Καταλαβαίνω οτι τούτη εδω τη στιγμή, δεν θα ήθελα να βρίσκομαι πουθενά αλλού. Δεν θα ήθελα να είμαι καμία άλλη..

Μερικές φορές κάτι μου αποσπά την προσοχή. Άλλες πάλι, όχι..Ένα γλυκό, φθινοπωρινό αεράκι , με σκουντάει στον ώμο,χορεύει με τα πεσμένα φύλλα του δέντρου  και παίρνει μαζί του τις τελευταίες σκέψεις μου , κλείνοντάς μου το μάτι..

Παίρνω βαθιά ανάσα και την αφιερώνω στην καινούρια μέρα που ξεκινά....