αγαπημένο μου,ημερολόγιο..

weheartit

...η ώρα έχει περάσει και εγω αντί να βρίσκομαι στο κρεββάτι μου και να μετράω προβατάκια,κάθομαι στον καναπέ μου με τη νύχτα,αγκαλιά.Ξέρεις την αδυναμία που έχω στις νύχτες.Τις λατρεύω.Νιώθω οτι είναι καταδικές μου.Μπορώ να τους λέω τα μυστικά μου και αυτές να στήνουν αυτί.Να αφουγκράζονται τις ανησυχίες μου,να απλώνουμε μαζί τα όνειρα μου και να με τυλίγουν ζεστά οταν κρυώνω.Γιατί είναι αρκετές οι νύχτες που κρυώνω.Η ψυχή μου,τριγυρίζει γυμνή και παρακαλάει γονυπετής για ενα ρουχαλάκι της προκοπής,να κρύψει τα απόκρυφα της.Πολλές φορές,θα την ακούς που κλαίει.Που παρακαλάει για μια κουβέντα παρηγοριάς.Για ενα χάδι.Να ξέρεις, είναι αρκετές αυτές οι νύχτες.Νύχτες που τριγυρίζουν οι σκέψεις και στήνουν τρελό χορό.Με παρασέρνουν σε άγνωστα μονοπάτια  και χάνοντας τα βήματα,χάνω και το δρόμο μου.Πολλές οι πόρτες μπροστά μου.Δεν ξέρω ποια να ανοίξω..Και τότε θυμάμαι εσένα,πιστό φίλο,χρόνια τώρα.Απο τότε που ήμουν μικρό παιδάκι γνώριζες τα μυστικά μου.Άνοιγα τις σελίδες σου και ρούφαγα αχόρταγα το άρωμα σου.Μέτραγα ενα ενα τα δάκρυα μου,που είχαν βάψει τη σάρκα σου.Τοποθετούσα με σχολαστικότητα ενα ενα τα όνειρα μου στις αράδες σου.Και εσυ, ποτέ δεν με απογοήτευσες.Έστεκες εκεί,πλάι μου ακόμα και όταν έσκιζα με μανία τις σελίδες σου.Όταν σε μουτζούρωνα ξανά και ξανά.Εσυ ποτέ δεν μου κράτησες κακία.Πάντα δίπλα μου.Πότε ξάπλωνες στο κρεββάτι μαζί μου,πότε τρύπωνες κρυφά στη σχολική μου τσάντα,πότε ξεχνιόσουν κρυμμένο στη ντουλάπα μου,μακριά απο τα αδιάκριτα βλέμματα.Φίλος πιστός.Δεν μου δώθηκε ποτέ η ευκαιρία να σε ευχαριστήσω.Να σε ευχαριστήσω,γιατί μαζί σου είμαι ο εαυτός μου.Δεν χρειάζεται να αποδείξω τίποτα και σε κανένα.Δεν χρειάζεται να είμαι η δυνατή.Γιατί και εγω φοβάμαι.Δεν χρειάζεται να είμαι η χαμογελαστή γιατί και εγω έχω σύννεφα στη ζωή μου.Δεν χρειάζεται να τα δίνω όλα απλόχερα και να με αδειάζουν.Γιατί θέλω και εγω να πάρω.Μα να ξέρεις,θα συνεχίσω να πορεύομαι.Ακόμα και ξυπόλητη,αν χρειαστεί.Ακόμη και με άδεια καρδιά.Ακόμη και αυτή αν χρειαστεί να δώσω.Γι'αυτούς που αγαπώ,δίνω και την ψυχή μου όλη.Δεν θέλω ούτε ενα τόσο δα,μικρό ψιχουλάκι για μένα.Γιατί έτσι με έμαθαν,πιστέ μου φίλε...Και μπορεί όλη την ημέρα να μην πω ούτε μια στιγμή το όνομα σου,μα ξέρεις οτι οι νύχτες μου είναι ολόδικες σου.Σε κερνάω κόκκινο κρασί και τα λέμε.Σαν δυο παλιοί γνωστοί....
...Η νύχτα έχει ήδη προχωρήσει χωρίς να ρίξει μια ματιά πίσω της..Σε λίγο θα ξημερώσει.Και εγω θα πρέπει να γυρίσω σελίδα.Και να γράψω άλλο ενα κεφάλαιο,στο τετράδιο της ζωής μου.Γιαυτό σε αφήνω.Θα περάσω μια βόλτα απο τα κορίτσια μου,να τους δώσω φιλί και να διώξω τα άσχημα όνειρα απο το μαξιλάρι τους..Και εκείνα,μες στον ύπνο τους,λες και το καταλαβαίνουν, θα χαμογελάσουν ευτυχισμένα...
Καλό μας ξημέρωμα..